Komisja Europejska podjęła kroki prawne przeciwko 19 państwom członkowskim, które nie zdołały zapewnić korzyści wynikających z przepisów UE dotyczących mediów audiowizualnych i telekomunikacji. Owe państwa są zobowiązane do bezzwłocznej transpozycji do prawa krajowego dwóch nowych zbiorów przepisów – dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych oraz Europejskiego kodeksu łączności elektronicznej, a także do powiadomienia KE o tej transpozycji. Obie dyrektywy mają kluczowe znaczenie dla transformacji cyfrowej UE, po tym jak zostały wspólnie uzgodnione przez państwa członkowskie, i należało je transponować do końca 2020 roku.

Dyrektywa o audiowizualnych usługach medialnych

Dyrektywa o audiowizualnych usługach medialnych ma na celu zapewnienie sprawiedliwego jednolitego rynku usług nadawczych, który nadąża za postępem technicznym. Dyrektywa ta została zmieniona w 2018 roku w celu stworzenia ram regulacyjnych dostosowanych do ery cyfrowej, dzięki którym sektor audiowizualny ma być bezpieczniejszy, sprawiedliwszy i bardziej zróżnicowany. W jej ramach skoordynowano ogólnounijne przepisy dotyczące wszystkich mediów audiowizualnych, w tym zarówno tradycyjnych nadawców telewizyjnych, jak i usług wideo na żądanie, a także ustanowiono niezbędne środki ochrony w odniesieniu do treści udostępnianych na platformach udostępniania plików wideo.

Z powodu opóźnionej transpozycji obywatele i przedsiębiorstwa w Czechach, Estonii, Irlandii, Hiszpanii, Chorwacji, we Włoszech, na Cyprze, w Słowenii i na Słowacji nie mogą polegać na wszystkich przepisach dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych, które:

• stwarzają równe warunki działania dla różnych rodzajów audiowizualnych usług medialnych;
• gwarantują niezależność krajowych organów regulacyjnych ds. mediów;
• zachowują różnorodność kulturową, np. poprzez wymóg, aby 30 % oferowanych usług wideo na żądanie stanowiły utwory europejskie;
• chronią dzieci i konsumentów poprzez ustanowienie przepisów dotyczących ochrony małoletnich przed szkodliwymi treściami w środowisku online, w tym przepisów dotyczących ochrony usług wideo na żądanie; oraz
• zwalczają nienawiść na tle rasowym, religijnym i innym poprzez zaostrzenie przepisów zwalczających podżeganie do przemocy lub nienawiści i publiczne nawoływanie do popełniania przestępstw o charakterze terrorystycznym.
Europejski kodeks łączności elektronicznej

Działania UE w dziedzinie łączności elektronicznej doprowadziły do zwiększenia wyboru dla konsumentów, obniżenia rachunków telefonicznych i wyższych standardów usług telekomunikacyjnych. Europejski kodeks łączności elektronicznej stanowi aktualizację obowiązujących przepisów UE w dziedzinie telekomunikacji, dostosowując je do ery cyfrowej. Z powodu opóźnionej transpozycji konsumenci i przedsiębiorstwa w Estonii, Hiszpanii, Chorwacji, Irlandii, we Włoszech, na Cyprze, Łotwie, Litwie, w Luksemburgu, na Malcie, w Niderlandach, Austrii, Polsce, Portugalii, Rumunii, Słowenii, na Słowacji i w Szwecji nie mogą korzystać z przepisów, które przewidują:

• jasne i obejmujące wszystkich zasady dotyczące praw użytkowników końcowych: w całej Europie obowiązują te same zasady, służące stworzeniu jednolitego rynku sprzyjającego włączeniu społecznemu;
• wyższą jakość usług: konsumenci mogą korzystać z większej prędkości połączeń i większego zasięgu; ponieważ kodeks sprzyja konkurowaniu o inwestycje, w szczególności w sieci o bardzo dużej przepustowości, w tym sieci 5G;
• harmonizację przepisów: kodeks zwiększa przewidywalność regulacyjną, w tym przy przydzielaniu widma;
• ochronę konsumentów: kodeks przynosi korzyści konsumentom i ich chroni, niezależnie od tego, czy użytkownicy końcowi komunikują się za pośrednictwem usług tradycyjnych (rozmowy telefoniczne, wiadomości sms) czy usług opartych na aplikacjach;
• zasadę fair play: kodeks zapewnia równe traktowanie wszystkich podmiotów w sektorze usług telekomunikacyjnych, zarówno tradycyjnych, jak i opartych na aplikacjach.

W szczególności konsumenci powinni korzystać ze zwiększonej ochrony dzięki przepisom zapewniającym jasność informacji zawartych w umowie, dzięki jakości usług oraz ułatwieniom w zmianie dostawcy, mającym zapewnić bardziej sprawiedliwe ceny detaliczne. Operatorzy i dostawcy mogą korzystać z przepisów proinwestycyjnych, np. w zakresie zachęt do współinwestowania w sieci o bardzo dużej przepustowości oraz sieci o charakterze wyłącznie hurtowym, bądź w zakresie przewidywalności regulacji i inwestycji, w tym procedur przydziału widma.